خاطرات شهدا : شهید بی سر ؛ شهید احد مقیمی
در سال ۱۳۴۲ به دنیا آمد. وی وقتى به دنیا آمده بود که امام انقلاب خود را شروع کرد و او تمام لحظه هایش را براى انقلاب سپرى مىکرد. براى جنگ، و به عشق و یاد امام مىزیست و میگفت: ” اگر امامِ امت نبود، ما نبودیم، یعنى دیگر از اسلام خبرى نبـود. هیچ وقت از یاری کردن به امام ڪوتاهى نڪنید و اگر اینچنین باشد، روز شکست ابرقدرتها نزدیک است.”
از سال ۶۰ به سپاه و جبهه پیوست و در قوّت مدیریت او همین بس که در بیست و دو سالگى مسؤلیت ستاد یک تیپ را به او سپرده اند. در عملیات‌های فتح المبین، بیت المقدس، رمضان، مسلم ابن عقیل، والفجـر مقدماتی ، والفجر ۲، والفجر ۴ و خیبر شرکت ڪرد و سرانجام در روز ۲۵ دى ماه ۱۳۶۵ در عملیـات ڪربلاى پنج همراه با مصطفى پیشقدم ، با انفجار خمپاره اى درکنارشان به فیض شهادت نائل آمدند.
وقتی پیڪر بى سر احـد را آوردنـد. همه اشڪ می‌ریختند. اما مـادر احـد نُقل مى پاشیـد و زینب وار دعا مى کرد. خدایـا ! این قربانى را از ما قبول کن ! این شهیدِ حسین است، پیکر احد را با پنجاه و شش نفر از شهداى کربلاى پنج تشییع کردند و در گلزار شهـدای وادی رحمت تبریـز به خاڪ سپرده شد .
